آغلایان سجّاده... (عیبرتلی حكایه)
یازار : میرزه عبدالصمد ملکی | بؤلوم : دین
+0 به یه ن
آغلایان سجّاده... (عیبرتلی حكایه)
یورغونلوغون وئردیگی آغیرلیقلا درحال یوخویا گئتمیشدی. بیر اینیلتیله اویاندی
آدام. اطراف هله‌ده قارانلیق ایدی. اینیلتینی یوخو گؤردوگونه یوزدو. دوداقلاری
سوسوزلوقدان چاتلاییردی، یامان سوسامیشدی. ایشیقلاری یاندیرما‌دان مطبخه گئدیب
سویونو ایچدی و یاتاغینا دؤندو. تام یاتماق اوزره ایكن، عینی اینیلتی سسینی تكرار
ائشیتمگه باشلادی. یوخسا یوخو ایدی، حقیقت؟ فرقینده دئییلدی. سسین گلدیگی سمته
یؤنلدی. او آن یوخودا اولمادیغینا یاخشیجا امین اولدو. چونكی ائشیتدیگی سسین صاحیبی
ائوین تك سجّاده‌سی ایدی.
آدام چاشدی و قورخولو بیر سسله
- «اینله‌ین سن ایدین؟»
- «بلی، دئدی سجّاده».
-«نه اوچون آغلاییرسان؟ »
سجّاده یئنه ایچه ایشله‌ین بیر سسله:
- «سنی یوخوندان اویاندیران سوسوزلوغونو، دویانا قدر، سو ایچه‌رك آرا‌دان قالدیردین. حال‌بوكی منیم سوسوزلوغومو آرا‌دان قالدیرا‌جاق كیمسم یوخدور! »
- «سن نئجه سوسایارسان، سن جانلی دئییلسن آخی؟» - دئدی آدام.
سجّاده:
- «منیم احتیاجیم دا بیر جور سودور، اما ایچدیگین سو دئییل. منیم سوسوزلوغومو آنجاق تؤوبه‌كار قوللارین گؤز یاشلاری آرا‌دان قالدیرار.»
- «آنلامادیم!» -دئیه آدام ماراقلی گؤزلرله سجّاده‌دن سوروشدو.
- «آغلییارام، چونكی آللاهین بنده‌لری قبری‌نین آیدینلانماسینی، قارانلیقلاردا قالماماغی، آخیرت گونونده آیدین اولماغی ایستیرلر. ایستمه‌لرینه باخمایا‌راق، بو واختدا قالخیب ایكی ركعت ناماز قیلمازلار. همیشه باخیرام سنه، بیر گون‌ده قالخیب ایكی ركعت گئجه نامازی قیلمیرسان».
- «منی ناراحات ائتمه» - دئیه‌رك آدام اوزونو دؤندردی.
سجّاده داوام ائتدی:
- «ائی آللاهین بنده‌سی! باخ، سحر نامازی‌نین واختی گلدی. اذانلار؛ ناماز یوخودان خئییرلیدیر- دئیه سسلنیر. آه سحر نامازی، آه بو سحر نامازی! نامازلار آراسیندا موستثنا‌دیر. هم اورگه، هم‌ده روحا حیات وئرندیر او. گئجه-گوندوز دونیا اوچون چابالادیغین بس ائتمیر؟ عزیز و قهّار اولان آللاهین چاغیریشینا نییه قارشیلیق وئرمیرسن؟»
آدام سیخیلا‌راق:
- «ائی سجّاده‌م، منی راحت بوراخ. گوندوز كیفایت قدر یورولورام، بیر آز داها یاتیم»- دئییب یاتاغین ایستی‌لیگینه بوراخدی اؤزونو».
سجّاده قورخما‌دان آدامی خبردار ائتمگه و یاتماماسینا چالیشیردی.
- «دئمك كی، سن دونیایا آخیرتدن داها چوخ اهمیت وئریرسن».
آدام حیرصلندی:
- «بسدیر آرتیق، داها دانیشما!»-، دئیه قیشقیردی.
سجّاده بو سؤزون قارشی‌سیندا اوّلجه سوسدو. داها سونرا سسینی یاخشیجا آلچالدا‌راق؛
- «آه، او صوبح نامازی واختینداكی آداملار، آه، او فجر واختینداكی آداملار، »- دئدی. «سن او نورلو پیغمبرین (ص) بو واخت اوچون نه‌لر سؤیله‌دیگینی بیلمیرسن؟ آللاهین رسولو (ص) بئله بویوروب: «هر كیم، گونش دوغما‌دان و باتما‌دان اوّل نامازلارینی ادا ائتسه آتشه گیرمیه‌جك»، «مونافیقلره ان آغیر گلن ناماز سحر و عشا نامازیدیر. اونلار كی او ایكی نامازداكی اجری بیلسه‌یدیلر، سورونه-سورونه مسجیده ناماز قیلماق اوچون گئدردیلر».
بوندان سونرا آدام یاتاغیندان قالخیب:
-«دوز دئییرسن، سحر نامازی حقیقتاً اهمیتلیدیر،» - دئدی.
سجّاده:
- «ائله ایسه قالخ و ناماز قیل،» دئدی.
- «صاباح انشاالله، موطلق قالخاجاغام، اما بو گون چوخ یورغونام» دئدی، آدام.
سجّاده سون بیر اومیدله؛
- «آدام صالح عمللرین نه قدر بؤیوك اجری اولدوغونو ایدراك ائده بیلمزسه، بوتون زامانلاردا بو عمل‌لر چتین گلر. مسأله یاتماقسا، قبیرده یوخودان چوخ نه وار؟! گل سؤزومو دینله، ائی آللاهین بنده‌سی! »
بو آندان سونرا آدامدان تك سؤز ائشیدیلمه‌دی. سجّاده‌ده بیر مودت سس‌سیز قالدی. آدام یوخویا دوام ائتدی.
اما افسوس! آدام عؤمورونده‌كی ان اوزون یوخوسونا دالمیشدی . سجّاده‌نین سون سؤزلرینی ائشیده بیلمه‌دی. او آن سجّاده آدامین اؤلدوگونو آنلایینجا، قیسیق بیر سسله بونلاری سؤیلییردی.
- «ائی تؤوبه‌سینی صاباحا تأخیره سالان، صاباحا چیخا بیلجگینی بیلیرسنمی؟! »
بیز دونیا اوچون گوناه ایشلتدیگیمیز حالدا، اؤلوم هر آن پوسقودا‌دیر. واخت چوخ محدوددور. گون فرقینده اولما‌دان اؤتوب گئدیر.
و كیم بیلیر؟ بو گون بلكه‌ده سنین سون گونوندور؟