نهج البلاغه مكتوبلار 17
یازار : میرزه عبدالصمد ملکی | بؤلوم : دین
+0 به یه ن
نهج البلاغه مكتوبلار 17
17-جی مكتوب
امام علی علیه السلامین معاویه‌نین مكتوبونا جواب اولاراق یازدیغی مكتوبلارداندیر:
مندن شام ولایتینی ایسته‌مگینه گلدیكده (بیلمه‌لیسن كی): من دونن سنه وئرمه‌یه‌رك اسیرگه‌دیگیم شئیی بو گون وئرن كیمسه دئییلم. (چونكی منیم اورانی سنه وئرمه‌مگیمین سببی سنین حقّه قارشی چیخماغین و دینه لاقیدلیگیندیر كی، همین سبب ایندی ده اؤز یئرینده قالماقدادیر.) «جنگ عربی یئییب (اؤلدوره‌رك محو ائدیب)، قالان جانلاری آلمایاق!» كیمی سؤزلرین باره‌سینده بیل و خبردار اول كی، حقّین یئدیگی (حقّ یولوندا شهید اولان) كیمسه جنّته یوللانیب، باطل و ناحقّین یئدیگی كیمسه (نفسی ایستكلری یولوندا اؤلدورولن) ایسه جهنم یولونو گئدیر. (هر ایكی حالدا تأسفلنمك و غملنمك لازم دئییل.) بیزیم، جنگده و (دؤیوشچو) كیشیلر باخیمیندان برابر اولماغیمیز باره‌سینده (دئدیكلرین ده دوز دئییل، چونكی): سنین شكّ و تردّد (بیر نئچه گونلوك دنیا آغالیغینی اله گتیرمك) اوچون اولان سعی و تلاشین منیم یقینلیك و اینام (آخرت سعادتی و خوشبختلیگی) اوچون سعیمدن آرتیق دئییل؛ شام اهالیسی‌نین دنیایا حریصلیگی عراق اهالیسی‌نین آخرت حریصلیگیندن چوخ دئییل. «بیز عبدالمناف اؤلادلاری‌ییق» سؤزونه گلدیكده، بیز ده ائله‌ییك.
آمّا امیّه هاشم كیمی، حرب عبدالمطلب كیمی و ابو سفیان ابو طالب كیمی دئییل.
(بورادا «من ده سنین كیمی دئییلم» دئمك عوضینه اشاره ایله بئله بویوردو:) مهاجر (مكّه‌دن مدینه‌یه هجرت ائدن) اسیرلیك زنجیریندن آزاد اولان كس كیمی دئییل.
نسبی پاك اولان دا (همین پاك نسبه) یاپیشدیریلمیش كیمی دئییل.
دانیشیق و ایشلری دوز اولان، یالانچی و پیس عمللی كیمیدیر، نه ده مؤمن و دینه سیغینان، منافق و ایكی اوزلو كیمی. حقیقتاً كئچیب جهنم اودونا دوشن آتاسی‌نین (و یا قوهوملاری‌نین) یولونو دوام ائتدیرن اؤلاد نه پیس اؤلاددیر! (سن پیس اؤلادسان كی، كفر، شرك، یالانچیلیق و ایكی اوزلولوك نتیجه‌سینده ایلاهی عذابا دچار اولان كئچمیشلری‌نین یولونو دوام ائتدیریرسن!)
بوتون بو فضیلت و بؤیوكلوكلردن علاوه نبوّت و پیغمبرلیك فضیلتی و شرفی ده بیزیم الیمیزده‌دیر. (پیغمبر بیز بنی هاشمدن گؤندریلیب.) بیز اونون واسطه‌‌سی ایله حرمتلینی خوار، خوار اولانی ایسه حرمتلی ائتدیك. (سعادت و خوشبختلیك دوشمنلرینی محو ائده‌رك اونو ایسته‌ینلره دنیا و آخرت عذاب و چتینلیكلریندن نجات وئردیك.) الله عربی دسته- دسته اؤز دینینه داخل ائدنده، بو امّتدن (بیر دسته) میل و رغبتله، (دیگر بیر دسته ایسه) ناچارلیقدان تسلیم اولدو. (چیخیلماز وضعیتده قالیب اسلامی قبول ائتدیلر.) سیز (دنیایا) محبت و یا (اؤلدورولمكدن) قورخو سببیندن دینه داخل اولان كسلردن ایدیز. (بو) او واخت (باش وئردی) كی، قاباقدا گئدنلر (اسلاما صمیمیتله) تابع اولدوقلاری اوچون غالب گلمیشدیلر و ایلكین مهاجرلر فضیلت و بؤیوكلوكلرینه گؤره گئتمیشدیلر (و اؤزلرینه شرك و كفردن نجات وئرمیشدیلر). بس (ایندی كی، سنین وضعیتین بئله‌دیر) شیطانین سندن بهره‌لنمه‌سینه و (اونون) سنه یول تاپماسینا امكان وئرمه. (شیطانا تابع اولوب دالینجا دوشه‌رك بو جور چیركین و یاراماز سؤزلر یازما، الله‌ین و اونون پیغمبری‌نین حكملرینه تابع اول!) سلاما لایق كیمسه‌یه سلام اولسون!
و من كتاب له علیه السلام إلى معاویة جوابا عن كتاب منه إلیه
وَ أَمَّا طَلَبُكَ إِلَیَّ الشَّامَ فَإِنِّی لَمْ أَكُنْ لَأُعْطِیَكَ الْیَوْمَ مَا مَنَعْتُكَ أَمْسِ (وَ أَمَّا قَوْلُكَ إِنَّ الْحَرْبَ قَدْ أَكَلَتِ الْعَرَبَ إِلَّا حُشَاشَاتِ أَنْفُسٍ بَقِیَتْ أَلَا وَ مَنْ أَكَلَهُ الْحَقُّ فَإِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ أَكَلَهُ الْبَاطِلُ فَإِلَى النَّارِ) وَ أَمَّا اسْتِوَاؤُنَا فِی الْحَرْبِ وَ الرِّجَالِ فَلَسْتَ بِأَمْضَى عَلَى الشَّكِّ مِنِّی عَلَى الْیَقِینِ وَ لَیْسَ أَهْلُ الشَّامِ بِأَحْرَصَ عَلَى الدُّنْیَا مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ عَلَى الْآخِرَةِ وَ أَمَّا قَوْلُكَ إِنَّا بَنُو عَبْدِ مَنَافٍ فَكَذَلِكَ نَحْنُ وَ لَكِنْ لَیْسَ أُمَیَّةُ كَهَاشِمٍ وَ لَا حَرْبٌ كَعَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ لَا أَبُو سُفْیَانَ كَأَبِی طَالِبٍ وَ لَا الْمُهَاجِرُ كَالطَّلِیقِ وَ لَا الصَّرِیحُ كَاللَّصِیقِ وَ لَا الْمُحِقُّ كَالْمُبْطِلِ وَ لَا الْمُؤْمِنُ كَالْمُدْغِلِ وَ لَبِئْسَ الْخَلَفُ خَلَفٌ یَتْبَعُ سَلَفاً هَوَى فِی نَارِ جَهَنَّمَ وَ فِی أَیْدِینَا بَعْدُ فَضْلُ النُّبُوَّةِ الَّتِی أَذْلَلْنَا بِهَا الْعَزِیزَ وَ نَعَشْنَا بِهَا الذَّلِیلَ وَ لَمَّا أَدْخَلَ اللَّهُ الْعَرَبَ فِی دِینِهِ أَفْوَاجاً وَ أَسْلَمَتْ لَهُ هَذِهِ الْأُمَّةُ طَوْعاً وَ كَرْهاً كُنْتُمْ مِمَّنْ دَخَلَ فِی الدِّینِ إِمَّا رَغْبَةً وَ إِمَّا رَهْبَةً عَلَى حِینَ فَازَ أَهْلُ السَّبْقِ بِسَبْقِهِمْ وَ ذَهَبَ الْمُهَاجِرُونَ الْأَوَّلُونَ بِفَضْلِهِمْ فَلَا تَجْعَلَنَّ لِلشَّیْطَانِ فِیكَ نَصِیباً وَ لَا عَلَى نَفْسِكَ سَبِیلًا وَ السَّلَامُ