din xadimi دین خادمی

هدف از تشکیل مجموعه‌های دینی (اعم از هیئات حسینی، حسینیه‌های و . . .) حفظ اسلام و ترویج آموزه‌ها و احکام آن می‌باشد و بر همین اساس است که در مناطق ترک نشین ایران به هیئات حسینی به اختصار «سیره» (سیره‌ی اهل بیت (ع))اطلاق می‌شود. یعنی «سیره» جایی است که سیره‌ی اهل بیت (ع) در آنجا تعلیم و ترویج می‌شود. لازمه‌ی رسیدن به این هدف والا حضور فردی آگاه به اسلام و احکام آن در این مجموعه‌هاست که معمولاً یک روحانی متخلق به اخلاق اسلامی و مسلط به مسائل دینی این وظیفه را متقبل می‌شود. به همین خاطر در سالهای نه چندان دور تمامی مجموعه‌های مذهبی حول محور روحانیت تشکیل می‌شد و هر جا هیأت و حسینیه‌ای بود حتماً یک روحانی را در محوریت خود داشت. اما با مرور زمان و تغییر شرایط – که خود بحث مفصلی است،- مجموعه‌های دینی پیدا شدند که بدون روحانی تشکیل می‌شوند و بعضاً اگر هم بخواهند برای حفظ ظاهر و فورمالیته شخصی را بعنوان روحانی در مجموعه‌ی خود داشته باشند، فرد کم سواد و ملبسی را صرفاً جهت حضور و نه برای اعمال نظر و یا مدیریت، در مجموعه خود جای می‌دهند. و چنین می‌شود که عوارض نا مبارکی در مجموعه‌های دینی بروز می‌یابد.

از جمله عوارض فقدان روحانی باسواد در این مجموعه‌ها، عدم ترویج اسلام واقعی و سیره‌ی اهل بیت (ع) در جامعه‌ است. برای درک و لمس این مسأله نیازی نیست که وارد جامعه شوید و به تحقیقات میدانی دست بزنید که ببینید هیئات حسینی چه تأثیری در میزان تعالیم دینی مردم داشته‌اند. بلکه برای این کار کافی است نگاهی به پلاکاردهای نصب شده توسط مجموعه‌های مذهبی در سطح شهر داشته باشید تا متوجه شوید اشخاصی که در تهیه یک تابلو و یا پلاکارد به چنین اشتباهاتی مرتکب می‌شود در تعلیم و ترویج اسلام چه کرده‌اند:

در یکی از دبیرستانهای وزارت محترم آموزش و پرورش، مجموعه‌ی دینی دبیرستان به زعم خود برای تشویق محصلین به نماز، آیه‌ی قرآنی را بر درب کلاسها نصب نموده‌اند ولی متأسفانه به علت کم اطلاعی کلمه‌ای از آیه را جا انداخته‌اند. به جای اینکه بنویسند: « إِنَّ الصَّلوةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر » یعنی: «البته نماز انسان را از فحشاء و منکر باز می‌دارد».(سوره‌ مبارکه عنکبوت آیه 45) به صورت ناقص نوشته‌اند: « إِنَّ الصَّلوةَ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر » که معنی می‌دهد: «البته نماز از فحشاء و منکر»!!!!

و یا یک هیأت مذهبی به زعم خود برای تبلیغ دین قسمتی از دعای فرج را در قالب پلاکارد بر بالای خیابان نصب کرده ولی چون معنای آنرا نمی‌داند بصورت ناقص نوشته. اگر بخواهیم جمله‌ی اوّل دعای فرج را بنویسیم باید لااقل اینگونه بنویسیم:« اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ » یعنی «خدایا سلام و صلواتت بر ولیّ‌ات حجة بن الحسن باشد». اللَّهُمَّ (خدایا) کُنْ (بجای آور (فعل امر از ماده «کان»)) لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن (بر ولی‌ات حجة بن الحسن) صَلَواتُکَ (سلام و صلواتت را).

در پلاکارد مذکور جمله‌ی دعا به صورت ناقص یعنی اینگونه نوشته شده: «اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن» و از نصب پلاکارد ماه‌ها می‌گذرد و آنها هنوز متوجه مفهوم آن نیستند.

صمد کامران قراملکی