روز 13 بهمن زمان اکران فیلم «سویوق» ساخته برادران ارک از نسل جدید کارگردانان تبریزاکران شد، دو برادر خوش ذوق که آثارشان همواره متفاوت از آن چیزیست که در سینمای خارج از تهران دیده می‌شود.
برادران ارک صنعت فیلمسازی را با فیلم کوتاه شروع کردند و با تولیدات خود توانستند جوایز معتبری از جشنواره‌های برگزار شده در کشورهایی چون ایتالیا، اسپانیا، صربستان، دانمارک، کانادا و ... دریافت نمایند، اما نقطه عطف هنر آن‌ها با فیلم «نجس» آغاز شد، فیلم نجس که از پنجره‌ای متفاوت به برخی باورهای اجتماعی نگاه کرده توانست علاوه بر درنوردیدن جشنواره‌های داخلی در جشنواره‌های خارجی هم موفقیت‌های چشمگیری به دست آورد. طوری که تقریبا در جشنواره داخلی جایزه ای نماند که این فیلم دریافت نکرده باشد.
برادران ارک دو برادر دوقلو با نام‌های بهرام و بهمن حاج ابول لو هستند که به برادران ارک معروفند، این دو برادر در رشته نقاشی در دانشگاه هنر تبریز تحصیل کرده و از دهه 80 شمسی با هنر و صنعت فیلمسازی آشنا شدند آن‌ها فیلم‌های خود را به زبان ترکی تولید می‌کنند و اعتقاد دارند وقتی فیلم به زبان مادریشان را کارگردانی می‌کنند می‌توانند واقعا از روح خود بر آن بدمند و نتیجه کار تنها یک تصویرسازی از یک روایت نیست بلکه اثری هنری با روحی واقعیست.
بسیاری این دو برادر را آغازگران نسل نوی سینمای آذربایجان می‌داند. بسیاری این دو برادر را آغازگر راهی می‌دانند که به زودی مورد تقلید بقیه کارگردانان نیز قرار گرفته و امضای مشخصی را برای سینمای آذربایجان به ثمر خواهد آورد.
فیلم «سویوق» اولین فیلم بلند برادران ارک به شمار می اید که تقریبا اولین فیلم بلند مستقل به زبان ترکی است. «سویوق» داستان بسیار جذابی دارد، داستان پسربچه‌ای که از زیر چادر مادرش خارج نمی‌شود و مادر تصمیم می‌گیرد یک روز بدون چادر دنبال پسرش به مدرسه رود .... این فیلم درخشش در جشنواره‌ها را از همان ابتدا شروع کرده و در اولین حضور جشنواره‌ایش سه جایزه معتبر از جشنواره بین‌الملی کودک و نوجوان ایران شامل پروانه زرین کارگردانی، پروانه زرین بهترین بازیگر زن برای نسرین مرادی و جایزه ویژه هیت داوران را به خود اختصاص داد.
البته سینمای ایران و جهان کم از سینماگران و کارگردانان بزرگ آذربایجان تاثیر نگرفته و کم نیستند بزرگان این عرصه که از این دیار سربرآورده‌اند، اما اکثر تولیدات این هنرمندان حتی اگر سبک خاص خود را هم داشته اند دارای تمی عمومی مثل سایر کارگردان ایران بوده، اما تولید فیلمی در ایران که مشخصا با دیدن آن امضای آذربایجانی آن را شناخت تا به حال نداشته‌ایم.